top of page

MRS. DOPPELGÄNGER Episode 6 – “Mrs. Twinsister”

 

 

 

INT. CATWALK PARIS FASHION WEEK. AVOND

 

We kijken naar een indrukwekkend decor met een spektakel van flitsende camera’s, klinkende champagneglazen, schijnwerpers en reflectieschermen. We zouden moeten kunnen aanvoelen dat er een modeshow zit aan te komen. De camera’s klikken zonder ophouden. Het krioelt er van de internationale fotografen, modejournalisten en modebewuste mensen (geen enkele) die helemaal opgewonden zijn omdat Mrs. Twinsister over weinige ogenblikken op de rode loper verschijnt. Intussen wordt er door aanwezigen (geen bekende verschijningen) alvast flink op los geposeerd, gefotografeerd (wat een verkwisting) en geroddeld. Op de achtergrond klinkt de ‘Lovesong’ van The Cure. Twee vrouwelijke personen gehuld in ware kunstwerken verschijnen nu (met fikse tegenzin) in beeld en staan klaar voor de fotogenieke finale. De een is in donker gekleed, de ander in licht. Juist omdat dit contrast zo’n dwingende werking heeft kan de toeschouwer niets anders doen dan met ingehouden adem kijken hoe de twee stampvoetend over de catwalk paraderen. We zien geen spoor van genieting, noch bij de een noch bij de ander. De onzinnigheid van dit modecircus is onverhuld van hun niet te onderscheiden gezichten af te lezen. Ze kijken spookachtig in de camera alsof ze zojuist uit een schilderij van Edvard Munch zijn gestapt. De dialoog wordt bijpassend geschreeuwd om boven het lawaai van de camera’s uit te kunnen komen.

 

 

                                  T.

                       Wat heb jij aan?

 

                                  S.

                       Wat ik aanheb? Hoezo? Ik dacht

                       het is een keer iets anders dan     

                       blauw.

 

                                  T.

                       Ben je van plan om die jurk mee  

                       te nemen naar Rome?

 

                                  S.

                       Waarom?

 

                                  T.

                       Ik weet zeker dat hij van

                       polyester is. Veel te warm.

                                  S.

                       Doe niet zo absurd.  

                       Je weet dat ik geen polyester

                       draag.

 

                                  T.

                       Ik vind je haar leuk.

     

                                  S.

                       Dat van mij of van jou?

 

                                  T.

                       Dat van ons allebei.

                       Ik kan niet zeggen dat ik vind

                       dat de anderen hier er zo goed          

                       uitzien dan wij.

 

                                  S.

                       Dat komt omdat wij hun met onze

                       komst het leven zuur hebben

                       gemaakt.

 

                                  T.

                       Ze hebben nepnagels. De meesten

                       van hen. Ik heb een hekel aan   

                       oplichters. Geen prettige

                       mensen.

     

                                  S.

                       Ze zijn niet goed wijs, als je

                       het mij vraagt. Wat mij nog het

                       meest dwarszit, is de verdomde

                       botox. Ik vind dat we ze weg

                       moeten sturen. Het is ongepast.

 

                                  T.

                       Misschien moet je het wel van

                       je afschrijven.

 

                                  S.

                       Zeer zeker niet. Ik schrijf

                       geen rotzooi. Ik ga dit nu niet   

                       omverwerpen.

 

                                  T.

                       Groot gelijk. Er hebben al

                       genoeg schrijfsters zich van 

                       kant gemaakt.

 

                                  S.

                       Heb jij ze ooit geschilderd?

                       De rimpelloze mensen.           

                    

                                  T.

                       Goeie hemel, nee. Mijn

                       portretten zijn goudeerlijk en     

                       glorieus, zoals wij.

              

                                  S.

                       Wat zullen we dan met ze doen

                       als we er geen woorden en

                       beelden aan vuil willen maken?

 

                                  T.

                       We kunnen ze duwen en in het

                       gezicht spugen, als je wilt?

 

                                  S.

                       Dat is een verrekt goed plan.

                       Ik loop even met je mee.

© 2024 by Martens&Martens
 

bottom of page